باده بده ساقیا ولى زخم غدیر     چنک بزن مطربا ولى به یاد امیر

بلبل نطقم چنان قافیه پرداز شد       که زهره در آسمان به نغمه دمساز شد      

محیط کون و مکان دائره ساز شد        سرور روحانیان هو العلى الکبیر

نسیم رحمت وزید دهر کهن شد جوان    نهال حکمت دمید پرزگل ارغوان

مسند حشمت رسید به خسرو خسروان    حجاب ظلمت درید ز آفتاب منیر

وادى خم غدیر منطقه نور شد         یا ز کف عقل پیر تجلى طور شد

یاکه بیانى خطیر ز سر مستور شد     یا شده در یک سریر قران شاه و وزیر

شاهد بزم ازل شمع دل جمع شد     تا افق لم یزل روشن از آن شمع شد

ظلمت دیو و دغل ز پرتوش قمع شد    چه شاه کیوان محل شد به فراز سریر

چون به سر دست شاه شیر خدا شد بلند    به تارک مهر و ماه ظل عنایت فکند

به شوکت فر و جاه به طالعى ارجمند شاه ولایت پناه به امر حق شد امیر

مژده‏که شد میر عشق وزیرعقل نخست به همت پیر عشق اساس وحدت درست

به آب شمشیرعشق‏نقش دوئیت بشست به زیر زنجیر عشق شیر فلک شد اسیر

فاتح اقلیم جود به جاى خاتم نشست      یا به سپهر وجود نیر اعظم نشست

یا به محیط شهود مرکز عالم نشست   روى حسود عنود سیاه شد همچو قیر

صاحب دیوان عشق عرش خلافت گرفت   مسند ایوان عشق زیب و شرافت گرفت

گلشن خندان عشق حسن و لطافت گرفت   نغمه دستان عشق رفت به وج اثیر

جلوه به صدناز کرد لیلى حسن قدم     پرده زرخ باز کرد بدر منیر ظلم

نغمه گرى ساز کرد معدن کل حکم           یا سخن آغاز کرد عن اللطیف الخبیر