بررسی مواضع نامزدها

شهروند درجه دو

گاهی اوقات مواد تلخ و زهرآلود در زرورقی چنان زیبا ارائه می شود که به آسانی همه را مشتاق می کند. یکی از موارد مذکور شعاری است که بعضی نامزدها مطرح می کنند که"ما شهروند درجه یک و دو نداریم" ولی هرگز توضیح نمی دهند که معنی این شعار چیست. وقتی به زندگی و سوابق این افراد مراجعه می کنیم همه چیز حکایت از شهروندی ممتاز  (فوق درج یک ) آنان دارد.. در حالی که بر بیکاری جوانان و تنگی معیشت مردم مرثیه سرایی می کنند خود از عنفوان جوانی در عالیترین مناصب نظام بوده اند و همسر و فرزندان آنان نیز هرگز دغده بیکاری و معیشت نداشته اند و اگر روزی به دلیلی آز آنان خواسته شود به استراحت بپردازند و فرصت خدمتگزاری را به سایر شهروندان بدهند دادشان بلند می شود که ای وای اسلام از دست رفت تجربه خانه نشین شد. سیلی خورده ها و جبهه رفته ها مظلوم شدند و شهروندان درجه چندم بی تجربه جبهه ندیده سیلی نخورده جای آنان را گرفتند!!

چه باید کرد ؟ آیا واقعا شهروند درج یک و دو نداریم؟ اگر نداریم  تفسیر آن چیست و موارد فوق چگونه توجیه می شود ؟ و اگر داریم چه باید بکنیم؟

حقیقت آن است که بهتر است به جای شعارهای زیبا و شیرین ولی غلط سخن های حق گفته شود هرچند تلخ؟ با مراجعه به حق مطلق یعنی قرآن کریم به نظر می رسد این کلام الهی نه تنها شهروند درجه یک و دو بلکه شهروند درجه یک و ده و بالاتر را به رسمیت شناخته است در پایان آیه ای که همه آن را به عنوان نفی درجات می خوانند  انا خلقناکم من ذکر و انثی .... می فرماید ان اکرمکم عند الله اتقیکم  و در جای دیگر به صراحت اعلام می کند که فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما(نساء 95)  هل یستوی الذین یعلمون و الذین لایعلمون (زمر 19) وَهُوَ الَّذِی جَعَلَکُمْ خَلاَئِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَکُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ (انعام 165) یعنی او خدایی است که شما را جانشینان زمین قرار داد  و درجه های بعضی از شما را بر دیگران بالا برد. 

 ممکن است گفته شود منظور برابری در حقوق شهروندی است و آیات فوق ناظر به حقوق شهروندی نیست. سؤال می کنیم منظور از حقوق شهروندی چیست؟آیا حقوق شهروندی استاد دانشگاه متقی و مؤمن با حقوق شهروندی مفسد و قاتل و جنایتکار یکی و برابر است . پس چرا یکی را به زندان می افکنند و گاهی حق زندگی را از او میگیرند و دیگری را بر صدر می نشانند و تکریم می کنند.؟ یا مدعی هستید خلافکار و جانی شهروند نیستند؟

پس حق آن است که شهروندان درجه بندی دارند و این شعار که شهروند درجه یک و دو نداریم خلاف عقل سلیم است. طرفه آن که این نامزدها خود را "اصلح" می دانند و این عین درجه بندی است. 

پس مهم آن است که معیارهای درجه بندی صحیح و مطابق حق باشد و باطل نباشد همان که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از آن به عنوان تبعیض ناروا یاد می شود و متأسفانه بعضی از نامزدهای شعار دهنده غرق در آنند. 

بررسی مواضع نامزدها

سازش با جهان

در پایان بخش اول مناظره نامزدهای ریاست جمهوری آقای ولایتی سیاست خارجی و داخلی خود را در یک جمله خلاصه کرد سازش با جهان و بازگشت افراد با تجربه ای که خانه نشین شده اند. این البته همان چیزی است که بارها از زبان آقای هاشمی شنیده شده است و برای کسانی که دیدگاه آقای ولایتی را می دانند عجیب نیست. اما از آنجا که آقای ولایتی 16 سال وزیر امور خارجه بوده اند و الان نیز مشاور عالی مقام معظم رهبری هستند و خود را اصولگرا می دانند - که البته با تعریف ایشان از اصولگرایی بعید نیست که رییس جمهور فرانسه که رفیق گرمابه و گلستان آقای ولایتی بوده نیز اصولگرا قلمداد شود- بعید است که ندانند در سیاست خارجی در برابر راهبرد غرب که جهان را آمریکا و چند دنباله آن ( به تعبیر انگلیسی ها دم سگ آنان)معرفی میکند و هرکس با این ها نباشد را در مقابل جهان ، راهبرد نظام اسلامی این است که جهان ملت ها و دولت های مستقل هستند و این چند کشور کدخداهای خود خواننده جهان ، و نظام اسلامی هرگز با جهان قهر و درگیر نبوده بلکه حتی با این کدخداها هم سرجنگ نداشته است و این کدخداها بوده اند که همواره با ما به ستیز و مبارزه پرداخته اند. تنها جایی که ایران با او سرجنگ دارد رژیم اشغالگر و جنایتکار  صهیونیستی است . در اینجا به نظر میرسد که آقای روحانی که( آن گونه که نقل شده)  گفته باید دم کدخداهای جهان راببینیم صادقانه تر سخن گفته هرچند راهبرد سیاست خارجی نظام این هم نیست.

 اما در زمینه سیاست داخلی این با تجربه ها کیستند؟ و چه کسی آنان را خانه نشین کرده است؟ وقتی که آقای ولایتی و یاران بی تجربه ایشان سکان سیاست خارجی را به دست گرفتند قطعا مدیران  با تجربه رژیم شاه فرار را بر قرار ترجیح دادند در سایر دستگاه ها ی اجرایی  نیز بر همین منوال . اگر منظور آقای ولایتی و سایر کسانی که این راهبرد را مطرح می کنند این افراد باشند، خوب میدانند که بازگشت آنان امکانپذیر نیست زیرا تکلیف بسیاری از آنان را حضرت ملک الموت مشخص کرده و باقیمانده های آنان نیز در انتظار حضرتش ثانیه شماری می کنند .

اما اگر منظور افراد غربگرایی باشد که قبل از دولت نهم سکان امور را به دست داشتند اولا بسیاری از آن ها مشمول سیاست مهرورزی دولت قرارگرفته و همچنان بر خر مراد سوار ماندند تعداد اندکی که مشمول این سیاست نشدند نیز هرگز خانه نشین نشدند بلکه در قالب های مختلف از جمله بانک های خصوصی و سایر پایگاه های ثروت و قدرت به خدمات صادقانه خود که در رأس آن تلاش برای سقوط و ناکامی دولت انقلابی بود ادامه دادند و هنگامی که در سال 88 برای ضربه نهایی وارد میدان شدند تعداد زیادی از آنها روانه زندان شدند که بعید است آقایان بتوانند آنان را به رأس مراکز رسمی قدرت بازگردند. ثانیاً بنا بر مثل مشهور آزموده را آزمودن خطاست. همه آقایانی که این راهبرد را دارند وضع موجود را وضعیتی سیاه و خطرناک معرفی می کنند و خود را ناجی کشور. به فرض دیدگاه آنان را بپذیریم که وضع چنین است و مسبب آن هم شخصی است به نام احمدی نژاد ( که فرضی کاملا غلط و ناجوانمردانه است)آیا کسانی که در طی سی سال نتوانسته اند کشور را به ثباتی برسانند که یک فرد نتواند در طی هشت سال تمام رشته های آنان را پنبه کند و بهشتی را که آنان ساخته اند به جهنم تبدیل کند سزاوار اعتماد دوباره هستند؟ البته این برمبنای خود آقایان است ولی بر مبنای صحیح ،نظام انقلابی که با خون شهیدان بسیجیش پا گرفت و دو دستی تقدیم افراد غربگرای ضد تفکر بسیجی شد در سال 84 تا حدودی از چنبره اختاپوسی این افراد آزاد شد و با اشارات رهبر بسیجی اش هرگز به عقب باز نخواهد گشت و با عنایت حق انتخابات پیش رو گام مهم دیگری برای  حاکمیت تفکر دل انگیز بسیجی بر مراکز راهبردی قدرت خواهد بود.البته در مزرع رویش های این تفکر دل انگیز تجربه های ناب و خلاقیت های دانشگرای الهی آنقدر هست که نیازی به اندیشه های فریز شده مادیگرایانه نباشد