آیا با تجربه ها خانه نشین شده اند
یکی از شعارهای بعضی از نامزدهای ریاست جمهوری بازگردندان با تجربه های خانه نشین است. قبل از بررسی این شعار اشاره می کنیم یکی از نکات مورد بحث در علم مدیریت اولویت تجربه یا خلاقیت است . بعضی صاحبنظران با توجه به ارزش بالای تجربه طرفدار استفاده از با تجربه ها در مدیریتند و در طرف مقابل عده ای با توجه به محافظه کار شدن باتجربه ها و نقش برجسته خلاقیت در مدیریت خصوصا مدیریت تحول طرفدار به کارگیری جوانان هستند . بعضی نیز با دید جمع بین تجربه و خلاقیت طرح هایی نظیر به کارگیری باتجربه ها در پست های مشورتی و به کارگیری جوانان در پست های اجرایی ارائه کرده اند.
اما در بررسی وضعیت فعلی کشور آیا درست است که با تجربه ها خانه نشین شده اند ؟ حق آن است که با روی کار آمدن دولت نهم تعداد قابل توجهی از مدیران که سال ها با عنوان راست و چپ گلوگاه های مدیریتی کشور را در اختیار داشتند از نظام اداری رسمی دولتی کوچ کردند. ولی حقیت دیگر آن است که تعداد بیشتری از این مدیران همچنان در مصادر مهم باقی ماندند. و حقیت دیگر و مهم تر آن است که اکثر قریب به اتفاق مدیران کوچ کننده به خانه بازنگشتند و به نظر می رسد طراحان شعار بازگشت خانه نشین ها یا آدرس غلط دریافت کرده اند و یا آگاهانه آدرس غلط میدهند.
در پی گیری آدرس کوچ کنندگان مشاهده می شود تعدادی از آنها از دولت به معنای خاص آن به دولت به معنای عام ( یعنی حکومت)کوچ کرده اند به عنوان نمونه مجامع حکومتی نظیر شواری عالی انقلاب فرهنگی، مجمع تشخیص مصلحت نظام و.. محل اجتماع این گروه است. از قضا آقای دکتر ولایتی که یکی از طراحان شعار بازگشت هستند علاوه بر عضویت در مجامع یاد شده در سمت عالی مشاور رهبر و مجامع پرتعداد دیگری نظیر فرهنگستان، بیمارستان ، بیداری اسلامی و .... فعالیت دارند.
اما دسته ای دیگر با برداشتن اندوخته های خود از مصادر مدیریتی- که بعضی آن را تجربه می نامند- به بزرگترین بنگاه ها و مجامع اقتصادی کوچ کردند و به جرأت می توان گفت که نبض اقتصاد کشور را به دست گرفتند و به هر طریق که میل داشتند با اقتصاد کشور بازی کردند. با نگاهی به اسامی مدیران ارشد بانک های دولتی خصوصی شده، بانک های خصوصی و بعضی مراکز قدرت اقتصادی غیر دولتی مثل شهرداری تهران ، بنیادهای خیریه و .. می توان فهرست بلندبالایی از مدیران با تجربه دولتی تهیه کرد. به نظر می رسد یکی از ضروری ترین و راهبردی ترین کارهای رییس جمهور آینده - هر کس که باشد - چاره کار این دسته از مدیران باشد. هرچند بازگرداندن این گروه به مصادر مدیریت دولتی به شرط کوتاه شدن دست آنان از مراکز قدرت اقتصادی مطلوب تر از وضعیت فعلی است و لی مطلوب تر آن است که با کوتاه کردن دست این گروه از رانت های بیشمار نظام اقتصادی بیمار فعلی و میدان دادن به ظرفیت های عظیم ملت برای ورود به فعالیت های پاک و جهادی اقتصادی همزمان با اصلاح مبانی و مبادی نظام اقتصادی این دسته از مدیران را کم کم به فکر استراحت و لذت بردن از بقیه عمر با اندوخته هایی که دارند واداشت. روشن است که هر انسانی حق دارد پس از سال ها تلاش خستگی ناپذیر زمانی هم به استراحت و لذت بردن از زندگی و رسیدگی به عهد و عیال اختصاص دهد.
اما دسته سومی هستند که راهی دیار فرنگ شده اند یا با این انگیزه که نصف باقی مانده عمر خود را به تنعم و تفرج در آن دیار بپردازند - آن چنان که خود گفتند؛ و یا بدان امید که روزی ورق برگردد و دوباره بتوانند برگردند و جایگاه از دست رفته خود را بازیابند. به نظر می رسد بعضی از طراحان شعار بازگشت، به گروه اخیر نظر دارند ولی آیا به فرض به دست گرفتن قدرت قادر بر چنین کاری خواهند بود؟ به نظر میرسد اگر سرهنگ نباشند و حقوقدان یا سیاستمدار باشند به محال بودن تحقق چنین شعاری یقین دارند.
